Poprzedni artykuł skończyłem stwierdzeniem, że w Modelu Geometrycznym diagramy odległości, prędkości i energii dla grawitacji właściwie niczym nie różnią się od tych samych diagramów dla ruchu w eterze.
W przypadku ruchu w eterze mieliśmy przykład z dwoma bliźniakami, więc tutaj zróbmy podobnie. Bliźniak A lewitujący swobodnie w przestrzeni daleko od grawitacji oraz bliźniak C będący na powierzchni dużej masy. Jeden i drugi są nieruchomi w przestrzeni aby na razie nie mieszać do tego ruchów w eterze.
Zgodnie z założeniem MG, bliźniak C porusza się w piątym "grawitacyjnym" kierunku w, prostopadłym zarówno do eteru jak i kierunku "czasowego" u, z pewną prędkością. Prędkość ta zależy od masy obiektu grawitacyjnego i odległości bliźniaka C od środka tego obiektu.
Aby przykład uczynić ciekawszym, spróbujmy na przykład zbadać zależność geometryczną między dylatacją czasu a drugą prędkością kosmiczną dla bliźniaka C. Czy istnieje tu jakaś prosta zależność geometryczna i czy ktoś kiedyś próbował już to zrobić? Narysujmy zatem diagramy dla tak poruszającego się bliźniaka C.
Najważniejszy jest tutaj kąt gamma, czyli kąt odchylenia trajektorii bliźniaka C w kierunku w. Kąt ten może pretendować do miana podstawowej wielkości w grawitacji ponieważ:
1. Wielkość ta jest niemianowana jako część kąta pełnego 2 Pi
2. Jest zawsze skierowana w jednym kierunku, więc samo podanie tego kąta charakteryzuje wielkość grawitacji w danym punkcie przestrzeni.
3. Przy grawitacji przeciętnych planet a nawet gwiazd jest na tyle mały, że niewiele różni się od swego sinusa lub tangensa
4. Jego cosinus to dylatacja grawitacyjna czasu w danym punkcie przestrzeni
5. Jego sinus to prędkość danego wycinka eteru w kierunku "grawitacyjnym" w.
Jest to jakby wielkość naturalna, czyli taka, do wyrażenia której nie jest potrzebna żadna jednostka przyjęta przez człowieka. Potwierdza się tutaj teza przyjęta w jednej z poprzednich notek tutaj, że we Wszechświecie istnieją tylko dwie fundamentalne stałe fizyczne za pomocą których można wyrazić wszystkie działające prawa Natury. Jest to prędkość światła c = 1 i kąt pełny 2 Pi. Przypomnę jeszcze tak na marginesie, że w innym wszechświecie nie mogą one być inne.
Załóżmy, że bliźniak C przebywa na powierzchni Ziemi - bo co tu daleko szukać. Jego dylatacja czasu względem bliźniaka A przebywającego gdzieś daleko od grawitacji obliczona wg klasycznego wzoru wyniesie:
W Modelu Geometrycznym grawitacyjna dylatacja czasu bliźniaka C
D = 0,99999999930241 = cos (gamma)
gamma = arccos (gamma) = 0,0000373521084
Prędkość bliźniaka C na Ziemi w kierunku w względem bliźniaka A
VCA = sin (gamma) = sin 0,0000373521084 = 0,0000373521084
Jest to prędkość wyrażona w jednostkach naturalnych jako część prędkości światła. Aby ją przedstawić w metrach na sekundę trzeba ją pomnożyć przez c.
VCA = 0,0000373521084 * 300 000 000 m/s = 11205,63 m/s
Czy nie przypomina to czasem komuś drugiej prędkości kosmicznej? Ano sprawdźmy wg wzoru klasycznego:
PRZYPADEK?!?!?!?!?!
Jeśli Model Geometryczny przedstawia prawdę obiektywną to nie jest to przypadek. Bliźniak C posiada prędkość w kierunku "grawitacyjnym" w równą drugiej prędkości kosmicznej.
Co to jest druga prędkość kosmiczna?
Druga prędkość kosmiczna jest to prędkość jaką osiąga obiekt swobodnie spadający z nieskończonosci w danym punkcie przestrzeni. W ten sposób możemy łatwo wyznaczać prędkości eteru w dowolnych odległościach od środka masy. Prędkość eteru VCA w kierunku "grawitacyjnym" w jest zawsze identyczna z prędkością swobodnie spadającego obiektu w tym samym miejscu. Sprawdziłem tą prawidłowość przy różnych masach i odległościach. Zgadza się z dokładnością wielu miejsc po przecinku. Każdy może to sprawdzić.
O energiach związanych z tymi prędkościami opowiem w następnej notce a tymczasem zrobię rzecz, której prawdopodobnie jeszcze nikt nigdy nie dokonał. A mianowicie podam trygonometryczny związek pomiędzy drugą prędkością kosmiczną a grawitacyjną dylatacją czasu.
V2 / D = sin(gamma) / cos(gamma) = tg(gamma)
Rasowy fizyk - taki niefarbowany - będzie wiedział co to oznacza. To oznacza, że to, czego dotychczas uczył studentów może się okazać fałszem i fikcją. Takie mylące określenia jak pole grawitacyjne czy też zakrzywienie czasoprzestrzeni mogą nie mieć z rzeczywistością nic wspólnego. Jest za to różna prędkość eteru w różnych miejscach.
Model Geometryczny rozwiązuje definitywnie problem identyczności masy grawitacyjnej i bezwładnej, nad którą od dawna głowią się fizycy. Jest to ta sama masa, tylko skierowana w innym kierunku pięciowymiarowej przestrzeni.
Eligiusz Smela
Łódź. dn 10 lutego 2013 r.
