Żartownisie najpewniej odpowiedzą na to pytanie, że najszybciej czas płynie na randce, na wczasach, w starszym wieku lub podobnie. Może się też zatrzymać i zrobić przeskok jak to bywa czasami po przedawkowaniu pewnych płynów. Jednak nie o subiektywne odczucia upływu czasu chodzi w tej notce. Zadajmy sobie najpierw pomocnicze pytanie:
Czy gdziekolwiek we Wszechświecie i jego okolicach czas może płynąć o powiedzmy 0,001 procenta szybciej niż na Ziemi? Choćby teoretycznie.
Tą poprawkę wziąłem ze względu na niewielką dylatację grawitacyjną Ziemi i Słońca, która z pewnością ma miejsce. Być może niektórzy odpowiedzą, że czas najszybciej płynie w układzie własnym a wszędzie indziej czas może płynąć tylko wolniej. Tak przynajmniej powszechnie się uważa. Prawda to czy fałsz?
Ano zobaczmy najpierw dokładnie, co mówi o tym STW i diagramy Minkowskiego na przykładzie dwóch jednakowych mijających się długich prętów z poprzedniej notki a potem rozpatrzymy inne możliwości.
A więc przypomnijmy, że mamy dwa pręty A i B najpierw zbliżające się do siebie następnie mijające się i w końcu oddalające się od siebie. Na końcach każdego z prętów są obserwatorzy. Diagram czasoprzestrzenny dla zbliżających się prętów wygląda mniej więcej tak:
Każdy z prętów posiada swoją własną przestrzeń fizyczną, na diagramie zwaną linią świata. Na tej linii wszystkie zdarzenia odbierane są przez obserwatorów tego pręta, jako równoczesne. Jest to jakby linia teraźniejszości tego pręta. Wszelkie obiekty i zdarzenia w czasoprzestrzeni przedstawione są na tym diagramie jako rzuty na tą właśnie linię. Tak więc rzut pręta B na linię świata A jest zawsze krótszy. Jest to tzw. kontrakcja przestrzenna.
Zegary na pręcie B pomimo, że idą w tym samym tempie i pokazują tą samą godzinę u obu obserwatorów, po zrzutowaniu na linię świata pręta A będą wskazywały inny czas. Według mieszkańców pręta A, broda dalszego obserwatora na B będzie krótsza, mimo, że ci mogliby przysiąc, że brody mają jednakowe. B2 będzie jakby bardziej w przeszłości niż B1.
Gdzie leży prawda?
Relatywiści twierdzą, że rację mają i jedni i drudzy, tak już jest i należy w to uwierzyć, a kto głęboko w coś wierzy to w końcu mu się to sprawdza. Ja osobiście uwierzyłbym świadkom, którzy tkwią z nosami tuż przy zegarach gdyż są to świadkowie naoczni.
Dla porządku przedstawiam cały proces mijanki dwóch prętów (dzięki cierpliwości MHG).
Jeśli ktoś wnikliwie spojrzy na diagram to zauważy, że przed mijanką pręt B był cały w przeszłości pręta A, a po mijance znalazł się w jego przyszłości, co świadczy o tym, że czas w pręcie B płynie szybciej niż w pręcie A. Dokładnie to samo dzieje się z prętem A w opinii obserwatorów pręta B. Dotychczas miałem przekonanie, że w układzie poruszającym się, czas płynie raczej wolniej niż we własnym i obserwacje też na to wskazują. Nie wszystko tu jest jasne.
Tak więc krótko mówiąc STW nie daje nam odpowiedzi gdzie czas płynie najszybciej.
Mijające się dwa pręty w Modelu Geometrycznym.
Tutaj wszystko jest jasne i proste od samego początku do końca. Czas najszybciej płynie w obiektach nieruchomych w przestrzeni. We wszelkich innych poruszających się obojętnie w którą stronę, czas może płynąć tylko wolniej. Wynika to wprost z geometrii o czym pisałem w poprzednich notkach. Pomijam tu w tej chwili dylatację grawitacyjną o której będę jeszcze pisał a która w Modelu Geometrycznym ma ten sam charakter co dylatacja kinetyczna.
Weźmy na przykład przypadek, kiedy to jeden pręt jest nieruchomy w przestrzeni. Inne przypadki (np. ruchu prętów w różne strony przestrzeni lub też w tą samą stronę z tym, że jeden szybciej ) są równie proste i każdy z pewnością będzie potrafił sobie policzyć czy narysować.
Na diagramie pręt B jest nieruchomy w przestrzeni a pręt A mija go. W każdym momencie oba pręty zajmują jednoznacznie określone miejsca w 4D-przestrzeni i nie ma tu znaczenia miejsce ani układ odniesienia obserwatora. Zdarzenie fizyczne jest nierozerwalnie związane z punktem 4D-przestrzeni w którym ono występuje i każdy obserwator stwierdza to samo, dlatego nie są tu potrzebne żadne transformacje ani przekształcenia. Jak wiadomo w STW współrzędne czasoprzestrzenne zdarzenia fizycznego zależą od obserwatora.
Jak widać, linie świata obu prętów są do siebie równoległe. Równoległość linii świata powoduje, że rzut obiektu czy zdarzenia na inną linię świata jest identyczny co sam obiekt czy zdarzenie. Nie występuje zatem kontrakcja przestrzenna ani różnica czasów w różnych miejscach obiektu.
Wzory Einsteina na dylatację czasu obiektów znajdujących się w ruchu mają tutaj pełną rację bytu. Zegary na pręcie A będą szły wolniej niż na B a zegary na B będą szły szybciej niż na A. Będą szły najszybciej ze wszystkich.
Jeśli ktokolwiek zna jakiekolwiek przyczyny, dlaczego nie mogłoby tak być w rzeczywistości niech ujawni je teraz…
Eligiusz Smela. Łódź dn. 22 czerwca 2012 r.
